Europa, Estonia
Północnoestoński wapienny klif jest częścią bardziej rozległej formy terenu – Bałtyckiego Klinu. Całkowita długość Bałtyckiego Klinu wynosi 1100-1200 km; z czego 250 km znajduje się w kontynentalnej części Estonii. Wapienny klif zaczyna się od zachodniego wybrzeża wyspy Olandia w Szwecji. Od północnego wybrzeża wyspy rozciąga się pod morzem do wyspy Osmussaar i ciągnie się na wyspach Pakri. Kontynentalny odcinek Klinu zaczyna się na półwyspie Pakri.
Klint biegnie przez Estonię do Rosji, gdzie znika pod młodszymi skałami dewońskimi na południowym brzegu jeziora Ładoga. Klint znajduje się na najwyższym punkcie (55,6 m n.p.m.) w Ontika we wschodniej Estonii. Północnoestoński Klint umożliwia badanie skał powstałych ponad 500 milionów lat temu. Zaczynając od wyspy Osmussaar i kończąc na hrabstwie Ida-Viru, ewolucję morza i bioty kambryjskiej i ordowickiej można prześledzić w ciągu około 100 milionów lat. Urwisko odsłania skały osadowe nieuszkodzone przez procesy tektoniczne i zawierające mnóstwo dobrze zachowanych skamieniałości, stanowiących cenną podstawę do kompilacji regionalnej i lokalnej klasyfikacji stratygraficznej kambryjskiej i ordowickiej. Kilka dobrze znanych odsłonięć klintu służy jako sekcje typologiczne (stratotypy), gdzie ustalono szereg jednostek stratygraficznych…
Nieodwiedzone
