Surinam

Od samego początku Surinam nie zrobił na nas dobrego wrażenia. Poza postkolonialną i dość interesującą architektonicznie stolicą – Paramaribo – ten jeden z najrzadziej odwiedzanych krajów Ameryku Południowej wydał nam się nijaki. Byliśmy przekonani, że nigdy więcej nie będziemy chcieli tutaj wrócić – bo i po co? Wszystko zmieniło się ostatniego dnia, a nasza opinia uległa odwróceniu o 180 stopni. Teraz – po powrocie do Polski – nie umiemy myśleć o niczym innym jak o planowaniu kolejnej wyprawy do tego zagubionego w dżungli kraju…
Mapa wyprawy do Surinamu (nr 070 z 2024) - kliknij znaczniki aby otworzyć

Suriname Marathon

Maratony Świata #086: Surinam cz.2 – Suriname Marathon 2024

Surinam jest jednym z nielicznych krajów świata, w których nie jest organizowany żaden bieg maratoński. Co zrobić w takiej sytuacji? Trzeba zorganizować samemu!
Read More
Surinam

Podróż 070: Surinam cz.1 – Zbiornik wodny Brokopondo

Początkowo Surinam nie zrobił na nas dużego wrażenia. Wszystko uległo zmianie, gdy ostatniego dnia wyruszyliśmy nad ukryte w dżungli jezioro Brokopondo...
Read More

Ponieważ Surinam nie należy do szczególnie rozpoznawalnych krajów (wiele osób nigdy o nim nie słyszało, a jeszcze mniej umiałoby wskazać palcem jego lokalizację na mapie) to zacznę może od informacji podstawowych. To stosunkowo młode państwo leży na północnym krańcu Ameryki Południowej, pomiędzy dość podobnymi do niego pod wieloma względami Gujaną i Gujaną Francuską (aż do uzyskania niepodległości Surinam nazywał się Gujaną Holenderską). Wszystkie te trzy kraje były jeszcze po II wojnie światowej europejskimi koloniami, a Surinam uzyskał niezależność zaledwie w 1975 roku.

Kraj jest dwukrotnie mniejszy od Polski, a zamieszkuje go zaledwie 600 tysięcy mieszkańców. Przytłaczająca większość z nich mieszka w wąskim pasie wybrzeża atlantyckiego – resztę terytorium pokrywa jedna z najbardziej nieprzebytych i gęstych dżungli naszej planety.  Władze reklamują Surinam jako najbardziej „zalesiony kraj na świecie” – i trudno się temu dziwić, gdyż nieprzebyte lasy równikowe pokrywają ponad 90 procent jego powierzchni. W głębi stosunkowo płaskiego kraju (ale w miejscu praktycznie odciętym komunikacyjnie od świata) wznosi się tzw. Wyżyna Surinamska na terenie której w 1998 roku utworzono ogromny (liczący ponad półtora miliona hektarów powierzchni) rezerwat przyrody. W 2000 roku ten niedostępny region wpisano na listę dziedzictwa UNESCO

Sieć utwardzonych dróg w Surinamie istnieje praktycznie wyłącznie na północy kraju, w wąskim – liczącym niecałe 100 kilometrów głębokości – pasie wybrzeża. Podczas naszego pobytu (jak większość odwiedzających) trzymaliśmy się tego właśnie regionu, dzięki czemu mogliśmy w miarę swobodnie poruszać się wynajętym samochodem. Niestety nie było to auto terenowe lecz mała, typowo miejska Toyota. Mimo to w ostatnim dniu pobytu postanowiliśmy ruszyć na południe: ku jezioru Brokopondo. Raz się żyje…

Wbrew temu co mogłoby się wydawać Brokopondo nie jest jeziorem, lecz sztucznym zbiornikiem wodnym powstałym w latach 1961-1964 na skutek wybudowania tamy na rzece o tej samej nazwie co cały kraj – Surinam. Brokopondo to ogromny akwen o powierzchni aż 1560 kilometrów kwadratowych – dla porównania Zalew nad Soliną ma zaledwie 22 kilometry kwadratowe, a Puszczy Białowieska – 1500. Co absolutnie niezwykłe i niepowtarzalne podczas napełniania tego gigantycznego zbiornika nie wycięto leżącej na jego dnie dżungli – a ponieważ powstałe w ten sposób sztuczne jezioro jest stosunkowo płytkie, to nad powierzchnię wody wciąż wystają dziesiątki milionów obumarłych pni drzew.

Obejrzyj zdjęcia z wyprawy do Surinamu: