Ameryka Południowa, Salwador
Region Zatoki Perskiej stanowiący część wschodniej granicy Salwadoru i obejmujący różnorodne środowiska przybrzeżne, w tym wyspy, lasy namorzynowe, piaszczyste plaże i skalne klify. Środowisko to uległo stosunkowo niewielkim modyfikacjom i zachowało bogatą florę i faunę. W przeszłości przedhiszpańskiej Zatoka Fonseca stanowiła podstawę gęstego osadnictwa ludzkiego na jej wyspach i obrzeżach kontynentu, przy czym obecnie znanych jest ponad 10 głównych miejsc.
Kopce muszli to powszechny typ miejsc, tworzony przez długie okresy czasu w wyniku odrzucania mięczaków, które gromadziły się warstwa po warstwie. Dostępne daty dla tych mounców obejmują okres od 1850 roku p.n.e. (obecnie najstarsza data bezwzględna dla Salwadoru) do okresu kolonialnego. W niektórych kopcach muszlowych i innych miejscach można znaleźć pozostałości architektoniczne, obejmujące grupy kopców i ruiny wczesnych kościołów kolonialnych.
W okresie protohistorycznym ten obszar Zatoki Fonseca był gospodarzem grupy etnicznej Lenca. W obliczu najazdu piratów gminy Lenca położone na wyspach zostały opuszczone pod koniec XVII wieku, a ich mieszkańcy zdecydowali się przenieść na kontynent. Zasoby naturalne Zatoki Fonseca w dalszym ciągu wspierają tradycyjne połowy oraz zbieranie mięczaków i skorupiaków.
Nieodwiedzone
