Azory to ciągnący się przez ponad 650 kilometrów archipelag dziewięciu wysp leżących na środkowo-północnym Atlantyku . Na tyle „niewiele północnym” by panujący na wyspach klimat był łagodny i wiecznie wiosenny. Azory należą od 1432 roku do Portugalii, ale choćby z racji odległości dzielącej je od macierzy (ok. 1500 kilometrów na zachód od wybrzeży Portugalii) cieszą się jako region dużą autonomią.
Nie mogę uznać Azorów za zwiedzone. A to z prostego powodu – odwiedziłem tylko jedną wyspę, choć tę największą: Sao Miguel. Pozostało mi więc ich aż osiem, na co być może kiedyś się skuszę jeżeli tylko nadarzy się odpowiednia ku temu okazja.
Ciekawa i wciąż przeze mnie niezgłębiona pozostaje historia odkrycia oraz zasiedlenia tego archipelagu. Choć odkryli ją wspomniani Portugalczycy w 1427 roku (a zasiedlili w 1432) to jest to tzw. wtórne odkrycie. W rzeczywistości do Azorów dopływali już wcześniej (podobno) i Fenicjanie, i Kartagińczycy, i Normanowie. Jakie pozostawili ślady po sobie i co takiego stało się przyczyną porzucenia wysp oraz zapomnienia o nich przez te ludy? To wymaga pochylenia się nad źródłowymi materiałami. Nie byłbym wcale zaskoczony gdyby Portugalczycy odkrywający na nowo te wyspy wcale nie zdziwili się ich istnieniem – i jak w wielu podobnych przypadkach posiadali wiedzę o ich położeniu czerpaną z wcześniejszych źródeł. Portugalczycy znani byli z ukrywania takich spraw.
Materiały z tej wyprawy jak widzicie nie są jeszcze opracowane. Jedynym wyjątkiem jest dość okazjonalny post z grudnia 2020 roku opublikowany z okazji zbliżających się świąt Bożego Narodzenia. Bardzo do tej daty pasował mi temat – była nim szopka bożonarodzeniowa, którą w aktywnej kalderze wulkanu od latu budują mieszkańcu wioski Furnas… Czego to ludzie nie wymyślą!
#Azory
