Setki lat temu mieszkał w okolicy Łęczycy pewien rycerz. Nie posiadał on ani bogactw, ani okazałej siedziby swego rodu. Mieszkał w skromnej, ciasnej komnacie na przedzamczu. Pewnego razu, podczas wystawnej kolacji na Zamku Łęczyckim, stał się celem niewybrednych żartów współbiesiadników: „Co to za rycerz bez zamku?” – wołali…

Pośrodku wzniesienia ocierającego się swym dłuższym bokiem o brzeg płynącej dołem Wisły wznosi się zamek. A raczej zamkowa ruina, gdyż już od kilku stuleci poszczerbione mury oraz kikut samotnie stojącej wieży leżą porzucone i na wpół zapomniane.