Skansen znajduje się przy drodze nr 92 prowadzącej z Łowicza do Kutna – przy starej szosie z Warszawy do Poznania. Powstał w połowie lat 80-tych minionego stulecia, kiedy to tutejsza droga była jadną z najbardziej ruchliwych tras samochodowych w Polsce. Dziś, gdy komunikacyjne sąsiedztwo opustoszało i cały ruch przeniósł się na autostradę A2, skansen wygląda na nieco opuszczony. Panuje w nim urocza cisza i spokój. Dzięki temu podczas zwiedzania poczułem się jak na prawdziwej, oddalonej od miast, zagubionej wśród pól wsi. Turystów i zwiedzających jest niewielu, choć niestety do pełni szczęścia zabrakło mi zwierząt hodowlanych i… błota, które w tamtych czasach było wszechobecne. Nie można mieć jednak wszystkiego.
Skansen zajmuje powierzchnię kilku hektarów, na jego zwiedzenie musicie przeznaczyć około godziny. Prowadzi do niego boczna droga, niezbyt imponująca, ale przejezdna. Zjeżdża się na nią z drogi nr 92 dobrze oznakowanym zjazdem kilkaset metrów za innym tutejszym zabytkiem – pierwszym na świecie spawanym stalowym mostem. Następnie kierujemy się zgodnie ze strzałkami. Przed samym skansenem należy pozostawić samochód na wyznaczonym parkingu i na zwiedzanie wsi udać się pieszo – obowiązkową, polną drogą.
Na ogrodzonym terenie muzeum znajduje się kilkanaście bardzo ciekawych obiektów. Tym, co jako pierwsze przyciąga uwagę są drewniane, kolorowe chłopskie chaty z XIX i początków XX wieku. Tworzą one spójną osadę uzupełnioną o wiele typowo wiejskich elementów architektonicznych: stodoły, kapliczkę, zagrody, studnie, krzyże czy pojedyncze zabudowania rzemieślników.
