Twierdza ma zwartą budowę i zajmuje niewielką przestrzeń, co było istotne podczas pełnienia punktowych funkcji obronnych. Obecnie w jej wnętrzach urządzono niewielkie muzeum wzbogacone o materiały historyczne i rekonstrukcyjne. Sporą część wystawy zajmuje prezentacja historii obiektu podczas irlandzkiej wojny domowej. Po jej zakończeniu i powstaniu w 1923 roku Garda Síochána – policji i służby bezpieczeństwa Republiki Irlandii – zamek stał się lokalnym posterunkiem i pełnił tę rolę aż do 1987 roku.
Niestety zwiedzenie całego obiektu trwa nie więcej niż 20 minut. Wstęp jest bezpłatny, chyba że zdecydujemy się na wynajęcie przewodnika, który opowie nam o jego losach w sposób nieco bardziej szczegółowy. Mi osobiście zabrakło ciekawych ekspozycji broni – jakiegoś wiodącego elementu, który nadałby całości wykończenia i sznytu. Mógłby to być choćby zrekonstruowany samochód pancerny z czasów wojny domowej, lub inna atrakcja… o większym gabarycie niż pistolet. Tej roli z pewnością nie daje rady podźwignąć stojąca na dziedzińcu niewielka bombarda (moździerz?). W efekcie trudno jest mi kogokolwiek zachęcać, by specjalnie przyjechał tu np. z Dublina obejrzeć Dungarvan Castle – chyba, że jesteście fanami fortyfikacji. Niemniej samej wystawie nie można niczego zarzucić; jest po prostu jak na mój gust troszkę zbyt skromna.
I tyle.
