UNESCO 1279 – Góra Wutai

Azja, Chiny

Multi-lokalizacja, obszarowa.

Z pięcioma płaskimi szczytami, Góra Wutai jest świętą górą buddyjską. Krajobraz kulturowy obejmuje czterdzieści jeden klasztorów i obejmuje Wschodnią Główną Salę Świątyni Foguang, najwyższy zachowany drewniany budynek dynastii Tang, z glinianymi rzeźbami naturalnej wielkości. Znajduje się tam również Świątynia Shuxiang z dynastii Ming z ogromnym kompleksem 500 posągów przedstawiających buddyjskie historie wplecione w trójwymiarowe obrazy gór i wody.

Ogólnie rzecz biorąc, budynki na tym miejscu katalogują sposób, w jaki rozwijała się architektura buddyjska i wpływała na budowę pałaców w Chinach przez ponad tysiąc lat. Góra Wutai, dosłownie „pięć tarasów”, jest najwyższą górą w północnych Chinach i wyróżnia się morfologią stromych zboczy z pięcioma otwartymi, bezdrzewnymi szczytami. Świątynie budowano na tym miejscu od I wieku n.e. do początku XX wieku.