Azja, Iran
Pojedyncza lokalizacja, obszarowa.
Shahr-i Sokhta, co oznacza „Spalone Miasto”, znajduje się na skrzyżowaniu szlaków handlowych epoki brązu przecinających irański płaskowyż. Pozostałości miasta zbudowanego z cegły mułowej reprezentują powstanie pierwszych złożonych społeczeństw we wschodnim Iranie. Założone około 3200 r. p.n.e., było zamieszkane w czterech głównych okresach do 1800 r. p.n.e., w tym czasie rozwinęło się kilka odrębnych obszarów w mieście: te, w których budowano pomniki, oraz oddzielne dzielnice mieszkalne, pochówkowe i produkcyjne. Zmiany w ciekach wodnych i zmiany klimatyczne doprowadziły do ostatecznego opuszczenia miasta na początku drugiego tysiąclecia p.n.e. Struktury, cmentarzyska i duża liczba znaczących artefaktów odkopanych tam oraz ich dobrze zachowany stan dzięki suchemu klimatowi pustyni sprawiają, że to miejsce jest bogatym źródłem informacji na temat powstania złożonych społeczeństw i kontaktów między nimi w trzecim tysiącleciu p.n.e.
NieodwiedzoneOpisy obiektów oznaczone kursywą zamieszczono na licencji whc.unesco.org