Europa, Francja
Pojedyncza lokalizacja, obszarowa.
Nicea, położona nad Morzem Śródziemnym, u podnóża Alp, w pobliżu granicy z Włochami, w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, odzwierciedla rozwój miasta poświęconego turystyce zimowej, wykorzystującego w pełni łagodny klimat i położenie nadmorskie, między morzem a górami. Od połowy XVIII wieku miejsce to przyciągało coraz większą liczbę rodzin arystokratycznych i wyższych sfer, głównie brytyjskich, które rozwinęły zwyczaj spędzania tam zim.
W 1832 roku Nicea, wówczas część Królestwa Sardynii, utworzyła „Consiglio d’Ornato”, która opracowała plan zagospodarowania przestrzennego i wymogi architektoniczne mające na celu uczynienie miasta atrakcyjnym dla obcokrajowców. W ten sposób „Camin dei Ingles”, skromna ścieżka, którą wzdłuż wybrzeża stworzyli brytyjscy zimowi goście w 1824 roku, stała się później prestiżową Promenadą Anglików.
Po przekazaniu miasta Francji w 1860 r. i dzięki połączeniu z europejską siecią kolejową, do miasta napływała coraz większa liczba zimowych gości ze wszystkich krajów. Doprowadziło to do kolejnych faz rozwoju nowych dzielnic poza średniowieczną starówką. Różnorodne wpływy kulturowe zimowych gości i chęć jak najlepszego wykorzystania warunków pogodowych i nadmorskiego krajobrazu ukształtowały rozwój urbanistyczny i eklektyczne style architektoniczne tych dzielnic, przyczyniając się do reputacji Nicei jako kosmopolitycznego kurortu zimowego.
Odwiedzone, czeka na opracowanieOpisy obiektów oznaczone kursywą zamieszczono na licencji whc.unesco.org