Europa, Bułgaria
Lokalizacja Płowdiwu na korytarzu transportowym, który przecina Bałkany, zapewnia mu strategiczne położenie w komunikacji między Wschodem a Zachodem nawet od zamierzchłej przeszłości. Starożytny Płowdiw obejmuje bardzo starą część miasta, która przez wieki zachowała swoją integralność jako historyczne centrum o jednorodnej strukturze i niezwykłym historycznym rozwarstwieniu. Nagromadzone na Trzech Wzgórzach warstwy zawierają cenne dowody tysiącletniego rozwoju – ślady z prehistorii, kultury trackiej, helleńskiej i rzymskiej, ze średniowiecza, okresu osmańskiego, odrodzenia narodowego i z XX wieku. Największe skupisko wczesnych warstw znajduje się w stanowisku archeologicznym „Nebeth Tepe”. Pierwsze dowody obecności człowieka datowane są na koniec III tysiąclecia p.n.e.
Najcenniejszym wyrazem warstwy antycznej jest Teatr Antyczny – jeden z najbardziej imponujących przykładów architektury teatralnej prowincji rzymskich. System fortyfikacji akropolu miejskiego rozciąga się między Nebeth Tepe a Stadionem Antycznym. Tak więc zarówno antyczne, jak i średniowieczne struktury znajdują wyraz w mieście, nawet jeśli są tylko fragmentarycznie ujawnione.
Warstwa architektoniczna z okresu odrodzenia narodowego ma najwyższą koncentrację, integralność i stopień zachowania. Jej cechą stylistyczną jest unikalna różnorodność bałkańskiej architektury wernakularnej z końca panowania osmańskiego – XVIII-XIX w. Ciągłość średniowiecznej struktury przejawia się w tej historycznej warstwie: zwarta zabudowa, jednorodna sylwetka; nieregularna sieć ulic; dominanty kultów; wyraz osi fortyfikacji. Wraz z tym nowy duch układu przestrzeni publicznej i prywatnej ma tutaj swój wyraz.
Nieodwiedzone
