Pacyfik, Wyspy Marshalla
Pojedyncza lokalizacja, wielkoobszarowa.
Po II wojnie światowej, w ruchu ściśle związanym z początkami zimnej wojny, Stany Zjednoczone Ameryki postanowiły wznowić testy nuklearne na Oceanie Spokojnym, na atolu Bikini w archipelagu Marshalla. Po wysiedleniu miejscowej ludności, przeprowadzono 67 testów nuklearnych w latach 1946-1958, w tym wybuch pierwszej bomby wodorowej (1952).
Atol Bikini zachował bezpośrednie, namacalne dowody, które są niezwykle istotne dla przekazania mocy testów nuklearnych, tj. zatopione statki wysłane na dno laguny w testach w 1946 r. i gigantyczny krater Bravo. Testy o sile 7000 razy większej niż siła bomby zrzuconej na Hiroszimę miały poważne konsekwencje dla geologii i środowiska naturalnego atolu Bikini oraz dla zdrowia osób narażonych na promieniowanie. Przez całą swoją historię atol symbolizuje początek ery nuklearnej, pomimo paradoksalnego obrazu pokoju i ziemskiego raju. Jest to pierwszy obiekt z Wysp Marshalla wpisany na Listę światowego dziedzictwa.
Nieodwiedzone
