Azja, Turcja
Pojedyncza lokalizacja, obszarowa.
Dwa wzgórza tworzą 37-hektarowy teren na południowym płaskowyżu anatolijskim. Wyższy wschodni kopiec zawiera osiemnaście poziomów osadnictwa neolitycznego między 7400 p.n.e. a 6200 p.n.e., w tym malowidła ścienne, płaskorzeźby, rzeźby i inne symboliczne i artystyczne elementy. Razem świadczą o ewolucji organizacji społecznej i praktyk kulturowych jako ludzi przystosowujących się do osiadłego trybu życia. Zachodni kopiec pokazuje ewolucję praktyk kulturowych w okresie chalkolitu, od 6200 p.n.e. do 5200 p.n.e. Çatalhöyük dostarcza ważnych dowodów na przejście od osiadłych wiosek do aglomeracji miejskiej, która była utrzymywana w tym samym miejscu przez ponad 2000 lat. Charakteryzuje się unikalną osadą bez ulic, składającą się z domów skupionych tyłem do siebie z dostępem do budynków przez dach.
Nieodwiedzone
