Azja, Uzbekistan
Góry Nurota to skalisty masyw górski składający się z trzech niskich zachodnich odnóg systemu Gisar-Alai (Karatau, Aktau i Nurotau), a swoją nazwę zawdzięczają największemu z nich – grzbietowi Nurotau z dominującym szczytem Hayatbashi (2169 m n.p.m.). Całkowita powierzchnia zajmowana przez system Nurotau wynosi co najmniej 8000 km². Góry Nurotau składają się z dwóch równoległych grzbietów, rozdzielonych szerokim (do 25 km w kierunku północno-zachodnim) podłużnym obniżeniem, opadającym w dwóch przeciwnych kierunkach – na północny zachód i południowy wschód od słabo zaznaczonego działu wodnego doliny.
Góry Nurotau nie są wysokie. Północny grzbiet osiąga najwyższą wysokość w środkowej części, w pobliżu przełęczy Khayat (2300 m n.p.m.), skąd góry opadają na wschód i zachód. Północne stoki obu pasm są bardziej strome i krótsze niż południowe. Południowy grzbiet dzieli się na szereg odrębnych masywów. Masywy te noszą następujące nazwy, w kolejności od południowego wschodu do północnego zachodu: Chumkartau, Gobduntau, Karakchatau, Aktau, Bakhiltau oraz płytki masyw Paszattau. Wysokość masywów na zachodzie waha się od 2900 m n.p.m. w Chumkartau do 600-700 m n.p.m. w Paszattau.
Nieodwiedzone
