Europa, Rumunia
Pojedyncza lokalizacja, obszarowa.
Położona w paśmie Metalliferous w Górach Apuseni na zachodzie Rumunii, Roșia Montană charakteryzuje się najbardziej znaczącym, rozległym i technicznie zróżnicowanym podziemnym rzymskim kompleksem wydobywczym złota znanym w czasie inskrypcji. Jako Alburnus Maior było to miejsce intensywnego wydobycia złota w czasach Cesarstwa Rzymskiego. Przez ponad 166 lat, począwszy od 106 r. n.e., Rzymianie wydobyli z tego miejsca około 500 ton złota, rozwijając wysoce zaawansowane prace inżynieryjne, różne rodzaje galerii o łącznej długości 7 km i szereg kół wodnych w czterech podziemnych lokalizacjach wybranych ze względu na ich wysokiej jakości rudę.
Drewniane tabliczki do pisania pokryte woskiem dostarczyły szczegółowych informacji prawnych, społeczno-ekonomicznych, demograficznych i językowych na temat rzymskiej działalności górniczej, nie tylko w Alburnus Maior, ale także w całej prowincji Dakii. Miejsce to demonstruje połączenie importowanej rzymskiej technologii górniczej z lokalnie opracowanymi technikami, nieznanymi gdzie indziej w tak wczesnej epoce. Wydobycie na tym miejscu było również prowadzone, choć w mniejszym zakresie, między czasami średniowiecza a erą nowożytną. Późniejsze prace wydobywcze otaczają i przecinają rzymskie galerie. Zespół osadzony jest w krajobrazie agro-pasterskim, który w dużej mierze odzwierciedla struktury społeczności, które wspierały kopalnie między XVIII a początkiem XX wieku.
Nieodwiedzone