Europa, Belgia + Holandia
Multi-lokalizacja, obszarowa.
Transnarodowa seryjna własność jest eksperymentem oświeceniowym w reformie społecznej. Te krajobrazy kulturowe demonstrują innowacyjny, wysoce wpływowy model XIX-wiecznej ulgi dla ubogich i kolonializmu osadniczego, który dziś jest znany jako rolnicza kolonia domowa. Nieruchomość obejmuje cztery Kolonie Dobroczynności w trzech częściach składowych: Frederiksoord-Wilhelminaoord i Veenhuizen w Holandii oraz Wortel w Belgii. Razem są świadectwem XIX-wiecznego eksperymentu w reformie społecznej, wysiłku na rzecz złagodzenia ubóstwa miejskiego poprzez zakładanie kolonii rolniczych w odległych lokalizacjach.
Założona w 1818 roku, Frederiksoord (Holandia) jest najwcześniejszą z tych kolonii i domem pierwotnej siedziby Towarzystwa Dobroczynności, stowarzyszenia, którego celem była redukcja ubóstwa na szczeblu krajowym. Pozostałe części składowe powstały w latach 1820–1823. W Frederiksoord-Wilhelminaoord małe gospodarstwa wzdłuż alei zostały zbudowane dla rodzin, a ta kolonia była określana jako „wolna”. Wortel jest kolonią hybrydową, początkowo zbudowaną dla rodzin i nazywaną „wolną”, później zamieszkaną przez żebraków i włóczęgów i skatalogowaną jako „niewolna”.
W Veenhuizen duże struktury sypialni i większe scentralizowane gospodarstwa wzdłuż alei zostały zbudowane dla sierot, żebraków i włóczęgów, którzy pracowali pod nadzorem strażników. Ta kolonia była nazywana „niewolną”. Każda część składowa ma odrębny charakter przestrzenny, powiązany z grupą docelową, dla której została zbudowana, i określoną organizację pracy, z gospodarstwami rodzinnymi lub instytucjami z gospodarstwami roboczymi dla grup osób. Kolonie zostały zaprojektowane jako osiedla panoptyczne wzdłuż linii ortogonalnych. Zawierają budynki mieszkalne, domy wiejskie, kościoły i inne obiekty komunalne. W szczytowym okresie w połowie XIX wieku w takich koloniach w Holandii żyło ponad 11 000 osób. W Belgii ich liczba osiągnęła szczyt 6000 w 1910 roku.
Nieodwiedzone
