Europa, Bułgaria
Kotlina Bałkańska leży między Starą Planiną (Bałkanem) a Sredną Gorą. Jej powierzchnia wynosi około 780 kilometrów kwadratowych (94 km długości przy średniej szerokości 10 km), średnia wysokość wynosi 350 metrów. Odwadniają ją rzeki Tundża i Tyża. Typową formą rzeźby terenu są stożki napływowe, znajdujące się w jej północnych rejonach. Są one połączone, tworząc wypukłą powierzchnię akumulacyjną opadającą w kierunku południowym. Zgodnie ze strefą klimatyczną Bułgarii, terytorium kotliny Kazanłyckiej należy do europejskiego kontynentalnego regionu klimatycznego, umiarkowanej kontynentalnej podstrefy. Zgodnie z podziałem administracyjnym obejmuje gminy Kazanłyk, Pavel Banya i Muglizh z 47 miejscowościami.
Pierwsze próby mapowania i opisu zabytków archeologicznych w kotlinie Kazanłyk podejmowane są jeszcze w drugiej połowie XIX w., ale początek ich ukierunkowanych badań przypada na lata 90. XIX w. Poszukiwania naukowe na tym terenie stały się bardziej intensywne w okresie do II wojny światowej, ale wyjątkowe odkrycia archeologiczne w latach 40. i 50. XX w. – grobowiec w Kazanłyku i trackie miasto Seuthopolis, naturalnie wywołały zainteresowanie licznej grupy badaczy, którzy przyczynili się do poszerzenia wiedzy o historycznym rozwoju regionu od prehistorii do średniowiecza.
Najsłynniejszym grobowcem spośród odkrytych w dolinie jest właśnie grobowiec w Kazanłyku, zabytek wpisany w 1979 r. na Listę Światowego Dziedzictwa pod numerem 42 według kryteriów I, III i IV, datowany na IV-III w. p.n.e. Jest to jedyny w Europie tego typu zabytek z zachowanymi freskami.
Nieodwiedzone
