Azja, Iran
Pojedyncza lokalizacja, obszarowa.
Bisotun znajduje się wzdłuż starożytnego szlaku handlowego łączącego irański wysoki płaskowyż z Mezopotamią i zawiera pozostałości z czasów prehistorycznych do okresów medyjskich, achemenidzkich, sasanidzkich i ilchanidów. Głównym zabytkiem tego stanowiska archeologicznego jest płaskorzeźba i inskrypcja klinowa zamówiona przez Dariusza I Wielkiego, gdy objął tron Imperium Perskiego w 521 r. p.n.e. Płaskorzeźba przedstawia Dariusza trzymającego łuk, jako znak suwerenności, i depczącego po piersi postaci leżącej na plecach przed nim. Według legendy postać przedstawia Gaumatę, medyjskiego maga i pretendenta do tronu, którego zabójstwo doprowadziło do dojścia Dariusza do władzy. Poniżej i wokół płaskorzeźb znajduje się ok. 1200 wierszy inskrypcji opowiadających historię bitew, które Dariusz stoczył w latach 521-520 p.n.e. przeciwko gubernatorom, którzy próbowali rozbić Imperium założone przez Cyrusa.
Inskrypcja jest napisana w trzech językach. Najstarszy jest tekstem elamickim, odnoszącym się do legend opisujących króla i rebelie. Następnie znajduje się babilońska wersja podobnych legend. Ostatnia faza inskrypcji jest szczególnie ważna, ponieważ to tutaj Dariusz po raz pierwszy wprowadził staroperską wersję swojego res gestae (rzeczy zrobione). Jest to jedyny znany monumentalny tekst Achemenidów dokumentujący ponowne ustanowienie Imperium przez Dariusza I. Świadczy on również o wymianie wpływów w rozwoju monumentalnej sztuki i pisma w regionie Imperium Perskiego. Istnieją również pozostałości z okresu medyjskiego (VIII-VII w. p.n.e.), a także z okresu achemenidzkiego (VI-IV w. p.n.e.) i okresu po achemenidzkiego.
Nieodwiedzone
