Azja, Iran
Pojedyncza lokalizacja, obszarowa.
Zbudowane między początkiem XVI a końcem XVIII wieku , to miejsce duchowego odosobnienia w tradycji sufickiej wykorzystuje tradycyjne irańskie formy architektoniczne, aby zmaksymalizować wykorzystanie dostępnej przestrzeni, aby pomieścić różnorodne funkcje (w tym bibliotekę, meczet, szkołę, mauzoleum, cysternę, szpital, kuchnie, piekarnię i kilka biur). Obejmuje drogę do sanktuarium Szejka podzieloną na siedem segmentów, które odzwierciedlają siedem etapów mistycyzmu sufickiego, oddzielonych ośmioma bramami, które reprezentują osiem postaw sufizmu. Zespół obejmuje dobrze zachowane i bogato zdobione fasady i wnętrza, z niezwykłą kolekcją antycznych artefaktów. Stanowi rzadki zespół elementów średniowiecznej architektury islamskiej.
Nieodwiedzone
