Azja, Kambodża
Świątynia Banteay Chhmar była starożytnym miejscem w okresie Angkoru (802-1432). Znajduje się w gminie Banteay Chhmar, dystrykcie Thma Puok, prowincji Banteay Meanchey, około 65 km na północ od miasta Sisophon, drogą nr 56. Miejsce to zwrócone jest w stronę łańcucha górskiego Dangrek od północy i jest otoczone czterema wioskami, mianowicie Banteay Chhmar na zachodzie, Bnateay Chhmar na północy, Banteay Chhmar na południu i Chrey, około 110 km od wpisanego na listę światowego dziedzictwa Angkor w prowincji Siem Reap. Zostało położone strategicznie wzdłuż sieci królewskich dróg prowadzących do najdalszych północno-zachodnich krańców terytorium kontrolowanego przez Dżajawarmana VII (panującego ok. 1122-1218) w czasach Imperium Angkoru. Ostatnie badania pokazują, że miejsce to było nieprzerwanie zamieszkiwane od czasów prehistorycznych aż do dziś.
Świątynia znajdowała się w sercu nowego miasta położonego na suchej równinie, wymagającej skomplikowanego systemu hydrologicznego, aby dostarczać wodę z gór Dangrek na północy. Na wschód od kompleksu świątynnego Banteay Chhmar zbudowano rahal , czyli zbiornik o wymiarach 1,6 x 0,8 km, z mebon , czyli sztuczną wyspą w jego centrum. Na wzgórzu tej wyspy stoi dziś popadające w ruinę sanktuarium, otoczone ryżem rosnącym w baray.
Świątynia Banteay Chhmar to duży kompleks, z główną świątynią, zbudowaną z szarego piaskowca, o wymiarach 770 x 690 metrów. Centralny kompleks galerii kolumnadowych o wymiarach około 250 x 200 metrów obejmował pięć połączonych ze sobą sanktuariów ustawionych wzdłuż osi wschód-zachód. Obszar obejmował sześć sztucznych stawów lub basenów, dwie struktury znane jako „biblioteki” i dwie podwyższone platformy tarasowe. To centralne jądro struktury jest otoczone rozległą fosą o szerokości 63 metrów. Obszar poza fosą obejmuje osiem zabytków, które mogły być strukturami szpitalnymi lub klasztornymi.
Nieodwiedzone
