Afryka, Kenia
Te bruzdy irygacyjne znajdują się na skarpie Marakwet w hrabstwie Elgeyo-Marakwet w dolinie Kerio w Kenii. Dno doliny, położone na wysokości 1200 metrów, przecina rzeka Kerio płynąca na północ w kierunku jeziora Turkana. Skarpa Marakwet wznosi się około 1500 metrów nad dnem doliny. Strumienie spływające ze skarpy Marakwet dostarczają wodę do bruzd irygacyjnych. Istnieją dwie stałe rzeki, Arror na południu i Embobut dalej na północy w miejscu zwanym Tot. Nawadnianie odbywa się wzdłuż ponad 40 kilometrów skarpy od południa Arror na północ do Tot, po zachodniej stronie doliny Kerio w północnej Kenii i na północnych zboczach płaskowyżu Cherangani w West Pokot.
Sztuka wykorzystywania bruzd wodnych do nawadniania jest stara dla Marakwet, sięgająca czasów ich pierwotnego zajmowania obszaru w dolinie Kerio . Technologia budowy bruzd jest złożona; obejmuje ona wykorzystanie pni, drewna i kamieni układanych jeden na drugim, z wykorzystaniem zaprawy i liści. Od swoich źródeł bruzdy podążają słabymi lub niższymi punktami przechodząc przez wzgórza i doliny.
Z powodu niedoboru wody mieszkańcy tego obszaru przez lata rozwijali systemy użytkowania gruntów w oparciu o swoją percepcję i wiedzę na temat kruchej bazy ekologicznej. Zaczęli polegać na nawadnianiu za pomocą różnych rzek wieloletnich zasilanych z wzgórz Cherang’any. Aby pogodzić sprzeczne wymagania dotyczące wykorzystania wody, Marakwet rozwinęli unikalną technikę zarządzania prawami wodnymi, która uwzględniała potrzeby każdego klanu. Ten system zarządzania wodą działa na niebiurokratycznych zasadach, które zapewniały, że bruzdy nie tylko dostarczały wodę nie tylko do spożycia przez ludzi i zwierzęta, ale także do nawadniania.
Nieodwiedzone
