Europa, Macedonia Północna
Masyw skalny zwany Markovi Kuli składa się z licznych, różnorodnych małych form denudacyjnych, stanowiących wyjątkowo piękną rzeźbę reliefu. Podobne kształty można zauważyć w szerszym obszarze Prilep, od obszaru Mariovo do Kajmakcalan, ale tak intensywnej koncentracji i takiej różnorodności form mikrorzeźby jak w Markovi Kuli nie odnotowano dotychczas w szerszym środowisku.
To fenomenalne bogactwo kształtów wynika głównie ze składu geologicznego terenu złożonego ze skał metamorficznych (gnejsów) przebitych przez młodsze granity – granodioryty (ademelity), klimatu, rzeźby i pokrywy roślinnej. Zgodnie z wynikami współczesnych badań geochronologicznych (Mark Grunenfelder, 1991, Zurych), granity wtargnęły około 300 milionów lat temu do starszych gnejsów, których wiek szacowano na około 720 milionów lat. Później złożony rozwój geologiczny, geotektoniczny i petrograficzny tej części terenu doprowadził do powstania licznych szczelin, uskoków i specyficznych form wygięć, które odegrały ważną rolę w ewolucji obecnej fizjonomii terenu wokół Markovi Kuli.
Procesy relaksacji kwaśnego produktu magmy, po których następowały procesy denudacji, odegrały kluczową rolę w kształtowaniu specyficznych form rzeźby terenu, poprzez chemiczny wpływ wody, aktywność kwasów próchnicznych uwalnianych przez porosty i mchy pokrywające skały oraz mechaniczną aktywność wahań temperatury, zamarzania wody w szczelinach skał i cyrkulację powietrza. Czynniki te zniszczyły powierzchnię mas skalnych, zwłaszcza kruchych skał granitowych i gnejsowych, i stworzyły specyficzne kształty w ich obecnej formie. Naturalne struktury skał granodiorytowych sięgają okresu krzepnięcia i stygnięcia gorącej magmy granitowej, co skutkowało powstaniem kulistych i prostopadłościennych bloków skalnych.
Odwiedzone, czeka na opracowanie
