UNESCO 1721 – Umm Al-Jimāl

Azja, Jordania

Pojedyncza lokalizacja, obszarowa.

Nieruchomość jest wiejską osadą w północnej Jordanii, która rozwinęła się organicznie na miejscu wcześniejszej osady rzymskiej około V wieku n.e. i funkcjonowała do końca VIII wieku n.e. Zachowały się bazaltowe struktury z okresu bizantyjskiego i wczesnego islamu, które reprezentują lokalny styl architektoniczny regionu Hauran, a niektóre wcześniejsze rzymskie budynki wojskowe zostały ponownie wykorzystane przez późniejszych mieszkańców.

Osada stanowiła część szerszego krajobrazu rolniczego, który obejmował złożony system zlewni, który podtrzymywał rolnictwo i hodowlę zwierząt. Najwcześniejsze struktury odkryte w Umm Al-Jimāl pochodzą z I wieku n.e., kiedy obszar ten stanowił część Królestwa Nabatejczyków. Bogaty korpus epigraficzny w języku greckim, nabatejskim, safaickim, łacińskim i arabskim odkryty na tym terenie i obejmujący wiele stuleci dostarcza wglądu w jego historię i rzuca światło na zmiany w wierzeniach religijnych jego mieszkańców.