Afryka, Kenia
Góra Kulal jest powszechnie nazywana „Klejnotem Pustyni”, jest wyblakłym, wygasłym wulkanem plejstoceńskim w północnej Kenii, na wschód od południowego krańca Jeziora Turkana. Wznosząca się na wysokość 2300 m n.p.m., szczyt pokryty jest lasem mgiełkowym, który stanowi centralną strefę Rezerwatu Biosfery Góry Kulal. Została uznana za Rezerwat Człowieka i Biosfery (MAB) UNESCO w 1979 r. Lasem zarządza lokalna społeczność i hrabstwo Marsabit. Góra zajmuje powierzchnię około 750 km kw. Jest podzielona przez głębokie pozostałości krateru wąwozu na część północną i południową. Część północna jest bardziej wilgotniejsza, ze średnią roczną opadów wynoszącą od 900 do 1000 mm, niż południowa, ze średnią roczną od 200 do 300 mm, podczas gdy otaczająca ją pustynia lub okolica pustyni otrzymuje nie więcej niż 150 mm rocznych opadów. Siedlisko składa się z różnych typów roślinności, w tym łat leśnych, łąk, wiecznie zielonych zarośli i buszu.
Na górze odnotowano 20 gatunków ssaków. Należą do nich lampart, hiena pręgowana, hiena plamista, szakal srebrzysty, lis uszaty, buszbok, kob śniady, impala i inne. Duże dzikie roślinożercy, takie jak słoń afrykański i bawół afrykański, zostały wytępione w latach 70. XX wieku w wyniku kłusownictwa. Małe ssaki na tym terenie to niepełnowartościowy nietoperz Naked-rumped Tomb i kenijski endemiczny nietoperz Samburu serotine.
NieodwiedzoneOpisy obiektów oznaczone kursywą zamieszczono na licencji whc.unesco.org