Azja, Irna
Multi-lokalizacja, wielkoobszarowa.
Odległy i górzysty krajobraz Hawraman/Uramanat świadczy o tradycyjnej kulturze ludu Hawrami, agropasterskiego plemienia kurdyjskiego, które zamieszkuje ten region od około 3000 r. p.n.e. Nieruchomość, położona w sercu gór Zagros w prowincjach Kurdystanu i Kermanszah wzdłuż zachodniej granicy Iranu, obejmuje dwa komponenty: Dolinę Środkowo-Wschodnią (Zhaverud i Takht, w prowincji Kurdystan); oraz Dolinę Zachodnią (Lahun, w prowincji Kermanszah). Sposób zamieszkiwania przez ludzi w tych dwóch dolinach był przez tysiąclecia dostosowywany do surowego środowiska górskiego.
Planowanie i architektura stromych zboczy, ogrodnictwo na tarasach z suchego kamienia, hodowla zwierząt gospodarskich i sezonowa migracja pionowa to jedne z charakterystycznych cech lokalnej kultury i życia półkoczowniczego ludu Hawrami, który zamieszkuje niziny i wyżyny w różnych porach roku. Ich nieprzerwana obecność w krajobrazie, który charakteryzuje się również wyjątkową bioróżnorodnością i endemizmem, jest potwierdzona kamiennymi narzędziami, jaskiniami i schroniskami skalnymi, kopcami, pozostałościami stałych i tymczasowych osad oraz warsztatami, cmentarzami, drogami, wioskami, zamkami i wieloma innymi. 12 wiosek uwzględnionych w obiekcie ilustruje ewoluujące reakcje ludu Hawrami na niedobór produktywnej ziemi w ich górzystym środowisku na przestrzeni tysiącleci.
Nieodwiedzone
